ΣτΕ 19/2016
Για να κριθεί ότι ένας επαγγελματίας υπάγεται στην ασφάλιση του Τ.Ε.Β.Ε. είναι η πραγματική κατάσταση που δημιουργείται από την ενάσκηση απασχολήσεως υπακτέας στο Ταμείο αυτό και δεν ασκεί καμία επιρροή το γεγονός ότι ασκεί τη δραστηριότητά του χωρίς την απαιτούμενη άδεια της αρχής ή χωρίς εγγραφή στο οικείο επαγγελματικό επιμελητήριο ή, τέλος, χωρίς υποβολή στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. δηλώσεως ενάρξεως δραστηριότητας.

Περίληψη

Στην υποχρεωτική ασφάλιση του Τ.Ε.Β.Ε υπάγονται, μεταξύ άλλων, όλοι οι αυτοτελώς απασχολούμενοι επαγγελματίες που διατηρούν επαγγελματική στέγη, εφ` όσον δεν υπάγονται για την απασχόληση τους αυτή σε άλλον ιδιαίτερο κατά επαγγελματικό κλάδο ασφαλιστικό οργανισμό κύριας ασφάλισης (ΣτΕ 963/2010, ΣτΕ 655/2008, ΣτΕ 1156/2006 επταμ., ΣτΕ 689/2004). Υπάγονται, επίσης, και οι εταίροι των προσωπικών εταιρειών (ομόρρυθμων ή ετερόρρυθμων), για την υποχρεωτική ασφάλιση των οποίων πρέπει οι πιο πάνω εταιρείες να έχουν ως αντικείμενο την άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας, η οποία είναι ασφαλιστέα στο Τ.Ε.Β.Ε και δεν υπάγεται στην ασφάλιση άλλου ειδικού Ταμείου.

Οι εν λόγω εταίροι υπάγονται στην ασφάλιση του Τ.Ε.Β.Ε από μόνη την ιδιότητά τους αυτή, τυχόν δε αδράνεια της εταιρείας, χωρίς να έχει λυθεί, δεν επηρεάζει την υπαγωγή των μελών της στην ασφάλιση του Τ.Ε.Β.Ε. (ΣτΕ 4999/2012, ΣτΕ 1421/2012, ΣτΕ 655/2008, ΣτΕ 689/2004). Επίσης, όπως έχει κριθεί, από τις ίδιες ως άνω διατάξεις, ερμηνευόμενες σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 18, 20, 22, 42 και 46 του Εμπορικού Νόμου (β.δ. της 19.4./1.5.1835, Α΄15), συνάγεται ότι μετά τη λύση ομόρρυθμης εταιρείας με αντικείμενο επαγγελματική δραστηριότητα υπαγόμενη στην ασφάλιση του Τ.Ε.Β.Ε και τη δημοσίευση του συμφωνητικού περί λύσεως αυτής στο αρμόδιο κατά τόπον δικαστήριο, οπότε η επελθούσα με τη λύση μεταβολή αντιτάσσεται και έναντι τρίτων, ο ομόρρυθμος εταίρος της παύει να υπάγεται στην ασφάλιση του εν λόγω Ταμείου με βάση την ιδιότητά του αυτή (ΣτΕ 4999/2012, ΣτΕ 1421/2012).

Τέλος, κατά την έννοια των αυτών διατάξεων, το καίριο ζήτημα για να κριθεί ότι ένας επαγγελματίας υπάγεται στην ασφάλιση του Τ.Ε.Β.Ε. είναι η πραγματική κατάσταση που δημιουργείται από την ενάσκηση απασχολήσεως υπακτέας στο Ταμείο αυτό και δεν ασκεί καμία επιρροή το γεγονός ότι ασκεί τη δραστηριότητά του χωρίς την απαιτούμενη άδεια της αρχής ή χωρίς εγγραφή στο οικείο επαγγελματικό επιμελητήριο ή, τέλος, χωρίς υποβολή στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. δηλώσεως ενάρξεως δραστηριότητας (ΣτΕ 963/2010, ΣτΕ 1358/2008, ΣτΕ 1156/2006 επταμ.). Δεν μπορεί, όμως, να αναγνωρισθεί ως χρόνος ασφαλίσεως στο Τ.Ε.Β.Ε. χρόνος κατά τον οποίο κάποιος ασκεί επαγγελματική δραστηριότητα, η οποία απαγορεύεται από τον νόμο (πρβ. ΣτΕ 938/2012, ΣτΕ 2473/1998, βλ. και ΣτΕ 20/1966, ΣτΕ 478/1961) ή έχει ιδιότητα, λόγω της οποίας υπάγεται, κατ` αρχήν στην ασφάλιση του Τ.Ε.Β.Ε., στη συγκεκριμένη, όμως, περίπτωση, δεν μπορούσε κατά νόμον να έχει.

ΣτΕ  19/2016

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΤΜΗΜΑ Α΄

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 23 Νοεμβρίου 2015, με την εξής σύνθεση: Αν. Γκότσης, Αντιπρόεδρος, Προεδρεύων, ελλείποντος Προέδρου του Τμήματος, Τ. Κόμβου, Σ. Βιτάλη, Σύμβουλοι, Β. Ανδρουλάκης, Στ. Κτιστάκη, Πάρεδροι. Γραμματέας η Β. Ραφαηλάκη, Γραμματέας του Α` Τμήματος.

Για να δικάσει την από 16 Φεβρουαρίου 2007 αίτηση:

του Οργανισμού Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών (Ο.Α.Ε.Ε.), που εδρεύει στην Αθήνα (Σατωβριάνδου 18), ο οποίος παρέστη με τον δικηγόρο Χαράλαμπο Μαραβέλια (Α.Μ. 1392 Δ.Σ.Πειραιά), που τον διόρισε με πληρεξούσιο, κατά του .................. , κατοίκου Τυμπακίου Ν. Ηρακλείου, ο οποίος δεν παρέστη.

Με την αίτηση αυτή ο αναιρεσείων Οργανισμός επιδιώκει να αναιρεθεί η υπ’ αριθ. 214/2006 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Χανίων.

Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του εισηγητή, Παρέδρου Β. Ανδρουλάκη.

Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον πληρεξούσιο του αναιρεσείοντος Οργανισμού, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους αναιρέσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση.

Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου

1. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση, η οποία νομίμως ασκείται χωρίς καταβολή παραβόλου (άρθρο 28 παρ. 4 του ν. 2579/1998, Α΄31), ζητείται η αναίρεση της 214/2006 αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Χανίων, με την οποία απορρίφθηκε έφεση του αναιρεσείοντος Οργανισμού -που σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 4 του ν. 2676/1999 (Α` 1) αποτελεί καθολικό διάδοχο του Τ.Ε.Β.Ε.- κατά της 297/2003 αποφάσεως του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ηρακλείου. Με την πρωτόδικη απόφαση είχε απορριφθεί προσφυγή του Τ.Ε.Β.Ε. κατά της 145/συν.20/16-9-1999 αποφάσεως της Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής του Τ.Ε.Β.Ε Κρήτης, με την οποία είχε απορριφθεί ένσταση του αναιρεσίβλητου κατά της 1341/20-1-1999 αποφάσεως του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Τ.Ε.Β.Ε Κρήτης, σχετικής με την απόρριψη του αιτήματος του αναιρεσιβλήτου να διαγραφεί από τα μητρώα ασφαλισμένων του Τ.Ε.Β.Ε. από τις 5-9-1995 και όχι από τις 22-5-1996.

2. Επειδή, με το άρθρο 1 του ν. 1027/1980 (Α΄49) αντικαταστάθηκαν, μεταξύ άλλων, οι παράγραφοι 1 και 2 του άρθρου 2 του ν. 6364/1934 «Περί ιδρύσεως Ταμείου Ασφαλίσεως Επαγγελματιών και Βιοτεχνών της Ελλάδος» (Α΄376) ως εξής: «1. Εις το Ταμείον ασφαλίζονται υποχρεωτικώς πάντες οι άνω των 18 ετών επαγγελματίαι και βιοτέχναι οι διατηρούντες επαγγελματικήν ή βιοτεχνικήν στέγην. Ως επαγγελματική ή βιοτεχνική στέγη νοείται κατά τον παρόντα νόμον και η οικία ή οιοσδήποτε χώρος, ένθα ασκείται επάγγελμα ή βιοτεχνία. 2. Εις την κατά την προηγουμένην παράγραφον υποχρεωτικήν ασφάλισιν υπάγονται και τα μέλη των κατωτέρω εταιρειών, των οποίων το αντικείμενον συνιστά επάγγελμα, δια το οποίον τα ασκούντα τούτο πρόσωπα υπάγονται εις την ασφάλισιν του Τ.Ε.Β.Ε.: α) των προσωπικών εταιρειών (ομορρύθμων, ετερορρύθμων), β) …». Περαιτέρω, στο άρθρο 4 της 22695/23-4-1938 (Β΄87) αποφάσεως του Υπουργού Εργασίας, με την οποία εγκρίθηκε το Καταστατικό του Τ.Ε.Β.Ε., ορίζεται ότι η ασφαλιστική σχέση αρχίζει από τον χρόνο ενάρξεως του επαγγέλματος που υπάγεται στην ασφάλιση του Τ.Ε.Β.Ε., ανεξαρτήτως της χρονολογίας εγγραφής του ενδιαφερομένου στα μητρώα ασφαλισμένων του Ταμείου. Τέλος, στην παρ. 2 του άρθρου 1 του π.δ. 116/1988: «Ανασύνταξη, τροποποίηση και συμπλήρωση του άρθρου 1 του Κανονισμού Παροχών του Τ.Ε.Β.Ε.» (Α΄48) ορίζεται, μεταξύ άλλων, ότι: «Χρόνος ασφάλισης είναι: α) Ο χρόνος υπαγωγής στην ασφάλιση του Ταμείου για την άσκηση επαγγέλματος που ασφαλίζεται σε αυτό υποχρεωτικά, από την εγγραφή στα μητρώα ασφαλισμένων με την θέληση του ασφαλισμένου ή αυτεπάγγελτα με πράξη του αρμοδίου οργάνου και στο εξής. β) ...».

3. Επειδή, από τις προπαρατεθείσες διατάξεις προκύπτει ότι στην υποχρεωτική ασφάλιση του Τ.Ε.Β.Ε υπάγονται, μεταξύ άλλων, όλοι οι αυτοτελώς απασχολούμενοι επαγγελματίες που διατηρούν επαγγελματική στέγη, εφ` όσον δεν υπάγονται για την απασχόληση τους αυτή σε άλλον ιδιαίτερο κατά επαγγελματικό κλάδο ασφαλιστικό οργανισμό κύριας ασφάλισης (ΣτΕ 963/2010, ΣτΕ 655/2008, ΣτΕ 1156/2006 επταμ., ΣτΕ 689/2004). Υπάγονται, επίσης, και οι εταίροι των προσωπικών εταιρειών (ομόρρυθμων ή ετερόρρυθμων), για την υποχρεωτική ασφάλιση των οποίων πρέπει οι πιο πάνω εταιρείες να έχουν ως αντικείμενο την άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας, η οποία είναι ασφαλιστέα στο Τ.Ε.Β.Ε και δεν υπάγεται στην ασφάλιση άλλου ειδικού Ταμείου. Οι εν λόγω εταίροι υπάγονται στην ασφάλιση του Τ.Ε.Β.Ε από μόνη την ιδιότητά τους αυτή, τυχόν δε αδράνεια της εταιρείας, χωρίς να έχει λυθεί, δεν επηρεάζει την υπαγωγή των μελών της στην ασφάλιση του Τ.Ε.Β.Ε. (ΣτΕ 4999/2012, ΣτΕ 1421/2012, ΣτΕ 655/2008, ΣτΕ 689/2004). Επίσης, όπως έχει κριθεί, από τις ίδιες ως άνω διατάξεις, ερμηνευόμενες σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 18, 20, 22, 42 και 46 του Εμπορικού Νόμου (β.δ. της 19.4./1.5.1835, Α΄15), συνάγεται ότι μετά τη λύση ομόρρυθμης εταιρείας με αντικείμενο επαγγελματική δραστηριότητα υπαγόμενη στην ασφάλιση του Τ.Ε.Β.Ε και τη δημοσίευση του συμφωνητικού περί λύσεως αυτής στο αρμόδιο κατά τόπον δικαστήριο, οπότε η επελθούσα με τη λύση μεταβολή αντιτάσσεται και έναντι τρίτων, ο ομόρρυθμος εταίρος της παύει να υπάγεται στην ασφάλιση του εν λόγω Ταμείου με βάση την ιδιότητά του αυτή (ΣτΕ 4999/2012, ΣτΕ 1421/2012). Τέλος, κατά την έννοια των αυτών διατάξεων, το καίριο ζήτημα για να κριθεί ότι ένας επαγγελματίας υπάγεται στην ασφάλιση του Τ.Ε.Β.Ε. είναι η πραγματική κατάσταση που δημιουργείται από την ενάσκηση απασχολήσεως υπακτέας στο Ταμείο αυτό και δεν ασκεί καμία επιρροή το γεγονός ότι ασκεί τη δραστηριότητά του χωρίς την απαιτούμενη άδεια της αρχής ή χωρίς εγγραφή στο οικείο επαγγελματικό επιμελητήριο ή, τέλος, χωρίς υποβολή στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. δηλώσεως ενάρξεως δραστηριότητας (ΣτΕ 963/2010, ΣτΕ 1358/2008, ΣτΕ 1156/2006 επταμ.). Δεν μπορεί, όμως, να αναγνωρισθεί ως χρόνος ασφαλίσεως στο Τ.Ε.Β.Ε. χρόνος κατά τον οποίο κάποιος ασκεί επαγγελματική δραστηριότητα, η οποία απαγορεύεται από τον νόμο (πρβ. ΣτΕ 938/2012, ΣτΕ 2473/1998, βλ. και ΣτΕ 20/1966, ΣτΕ 478/1961) ή έχει ιδιότητα, λόγω της οποίας υπάγεται, κατ` αρχήν στην ασφάλιση του Τ.Ε.Β.Ε., στη συγκεκριμένη, όμως, περίπτωση, δεν μπορούσε κατά νόμον να έχει.

4. Επειδή, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 11 και την παρ. 2 του άρθρου 68 του α.ν. 2545/1940 "Περί ιδιωτικών σχολείων, φροντιστηρίων και οικοτροφείων" (Α` 287): "Δεν συμβιβάζεται η ιδιότης του δημοσίου υπαλλήλου προς την του ιδιοκτήτου ή διευθυντού ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου ή ιδρύματος έχοντος εκπαιδευτικόν σκοπόν", ενώ στην παρ. 16 του άρθρου 14 του ν. 1566/1985 "Δομή και λειτουργίας της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις διατάξεις" (Α` 167) ορίζεται ότι οι δημόσιοι εκπαιδευτικοί δεν επιτρέπεται να διδάσκουν σε ιδιωτικά σχολεία ή φροντιστήρια, η παράβαση δε αυτή αποτελεί ποινική και πειθαρχική παράβαση του εκπαιδευτικού, κατά την παρ. 9 του άρθρου 13 του ίδιου νόμου, η οποία μπορεί να επισύρει μέχρι και την ποινή της οριστικής παύσεως αυτού.

5. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση προκύπτουν τα ακόλουθα: Ο αναιρεσίβλητος ασφαλίστηκε στο Τ.Ε.Β.Ε. στις 10-7-1989, ως μέλος ομόρρυθμης εταιρίας με αντικείμενο εργασιών την εκμετάλλευση φροντιστηρίου. Εν συνεχεία, κατόπιν υποβολής σχετικής αιτήσεως, διαγράφηκε με την 16.346/14-10-1996 απόφαση του Προϊσταμένου Γενικής Διευθύνσεως Τ.Ε.Β.Ε. Κρήτης, από τις 22-5-1996, μετά από εξακρίβωση της διακοπής άσκησης του επαγγέλματος του, που βασίσθηκε: α) στην από 22-5-1996 βεβαίωση του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. ... σχετικά με την υποβολή δήλωσης οριστικής παύσης εργασιών από τις 22-5-1996, β) στο από 5-2-1996 ιδιωτικό συμφωνητικό λύσεως της ομόρρυθμης εταιρίας ..........και γ) στο............ πιστοποιητικό του Επιμελητηρίου Ηρακλείου περί διαγραφής της ως άνω ομόρρυθμης εταιρίας στις 25-6-1996. Ομως, ο αναιρεσίβλητος υπέβαλε στις 11-1-1999 νέα αίτηση και ζήτησε να διαγραφεί από τις 5-9-1995, ημερομηνία κατά την οποία ανέλαβε υπηρεσία στο Λύκειο Πόμπιας Ηρακλείου, όπου, τοποθετηθείς με την 7873/5-9-1995 απόφαση του Νομάρχη Ηρακλείου ως εκπαιδευτικός της δημόσιας δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και ορκίσθηκε αυθημερόν, αποδεχθείς τον διορισμό του, ο οποίος έγινε με την Δ2/18751/18-8- 1995 απόφαση του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων (Γ` 184). Σχετικώς προσκόμισε την με αριθμό ./5-9-1995 Πράξη εμφανίσεως και αναλήψεως καθηκόντων, που υπογράφεται και από τον Διευθυντή του εν λόγω Λυκείου και υποστήριξε ότι από τη ως άνω ημερομηνία (5-9-1995) μέχρι την προαναφερομένη διαγραφή του από το Τ.Ε.Β.Ε. (22-5-1996), ανεξαρτήτως του ότι η ως άνω εταιρεία τυπικά λύθηκε σε μεταγενέστερο χρόνο, το φροντιστήριο................... δεν λειτούργησε, πολύ περισσότερο ο ίδιος δεν απασχολήθηκε σε αυτό. Ο Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Τ.Ε.Β.Ε. Κρήτης απάντησε αρνητικά, όμως, η Τοπική Διοικητική Επιτροπή, ενώπιον της οποίας προσέφυγε, έκανε δεκτή την ένσταση του αναιρεσιβλήτου και με την σχετική απόφαση της δέχθηκε τη διαγραφή του από τα μητρώα από τις 5-9-1995. Κατά της αποφάσεως αυτής το αναιρεσείον Ταμείο άσκησε προσφυγή, η οποία απορρίφθηκε με την 297/2003 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ηρακλείου. Έφεση του αναιρεσείοντος απορρίφθηκε. Ειδικότερα, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο έκρινε ότι προϋπόθεση της ασφαλίσεως επαγγελματία στο Τ.Ε.Β.Ε. αποτελεί όχι μόνο η πραγματική αλλά και η νομική δυνατότητα εργασίας, υπό την έννοια ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί ως χρόνος ασφαλίσεως ο χρόνος ασκήσεως επαγγελματικής δραστηριότητας που απαγορεύεται από τον νόμο ή που συνεπάγεται κατά νόμον αναγκαστική αδυναμία ασκήσεως του ασφαλιστέου επαγγέλματος. Εν όψει της ερμηνείας αυτής των κρίσιμων περί Τ.Ε.Β.Ε. διατάξεων, το Εφετείο δέχθηκε ότι ο αναιρεσίβλητος δεν μπορούσε να ασφαλίζεται στο αναιρεσείον Ταμείο από τον χρόνο αναλήψεως των καθηκόντων του ως εκπαιδευτικού στη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση, εφ’ όσον η ομόρρυθμη εταιρεία στην οποία αυτός μετείχε ως μέλος εκμεταλλευόταν φροντιστήριο. Με τις σκέψεις αυτές απέρριψε την έφεση του αναιρεσείοντος και επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση.

6. Επειδή, ο αναιρεσίβλητος, υπηρετώντας ως εκπαιδευτικός λειτουργός σε δημόσιο εκπαιδευτήριο, δεν μπορούσε, σύμφωνα με τις διατάξεις που παρατέθηκαν ανωτέρω στην τέταρτη σκέψη, ούτε να διδάξει σε ιδιωτικό εκπαιδευτήριο ούτε να έχει την ιδιότητα του μέλους εταιρείας οποιασδήποτε μορφής, η οποία παρέχει εκπαιδευτικό έργο, δοθέντος ότι ως "ιδιοκτήτης ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου", κατά την έννοια και τον σκοπό του νόμου (παρ. 1 άρθρου 11 του α.ν. 2545/1940), πρέπει να θεωρηθεί και το μέλος εταιρείας η οποία έχει ως αντικείμενο εργασιών τη λειτουργία φροντιστηρίου.
Η απαγόρευση δε αυτή, κινούμενη εντός των ορίων που διαγράφονται από το εδ. α της παρ. 8 του άρθρου 16 του ισχύοντος Συντάγματος, έχει απόλυτο χαρακτήρα και αποβλέπει στην αποτροπή δημιουργίας αθέμιτων καταστάσεων στον ευαίσθητο χώρο της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Με τα δεδομένα αυτά, η προαναφερθείσα κρίση του δευτεροβαθμίου δικαστηρίου, ότι σύμφωνα με τις διατάξεις που παρατέθηκαν στη δεύτερη σκέψη, προϋπόθεση υπαγωγής στην ασφάλιση του Τ.Ε.Β.Ε. αποτελεί, μεταξύ άλλων, να μην αποκλείεται από τον νόμο στην ένδικη περίπτωση είτε η άσκηση της κατ’ αρχήν ασφαλιστέας στο Ταμείο αυτό δραστηριότητας είτε η κατοχή συγκεκριμένης ιδιότητας, είναι νόμιμη, ορθώς δε συνεπεία αυτής κρίθηκε ότι η διαγραφή του αναιρεσιβλήτου από τα μητρώα του αναιρεσείοντος έπρεπε να ανατρέξει στις 5-9-1995, ημερομηνία αναλήψεως των καθηκόντων του ως εκπαιδευτικού στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Επομένως, οι λόγοι αναιρέσεως με τους οποίους προβάλλεται ότι το δικάσαν Εφετείο έσφαλε, διότι: α) παραβίασε το άρθρο 2 του ν. 6364/1934, όπως ισχύει, σύμφωνα με το οποίο η ασφάλιση του αναιρεσιβλήτου χωρούσε αποκλειστικά και μόνον λόγω της ιδιότητάς του ως μέλους ομόρρυθμης εταιρείας, ανεξαρτήτως αν από άλλες διατάξεις δεν μπορούσε μετά την ανάληψη των καθηκόντων του σε δημόσιο σχολείο να εργασθεί ως καθηγητής σε φροντιστήριο, β) δεν έλαβε υπ` όψιν του τη σχετική βεβαίωση της αρμόδιας Δ.Ο.Υ. με την οποία ως χρόνος λύσεως της εταιρείας η οποία λειτουργούσε φροντιστήριο ήταν η 22α-5-1996 και γ) μέχρι της λύσεως της εταιρείας ο αναιρεσίβλητος δεν απαλλασσόταν από την υποχρέωση καταβολής εισφορών, είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι, όπως και η υπό κρίση αίτηση στο σύνολό της.

Απορρίπτει την αίτηση.

Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 23 Νοεμβρίου 2015

Ο Προεδρεύων Αντιπρόεδρος

Η Γραμματέας του Α` Τμήματος

και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 11ης Ιανουαρίου 2016.

και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 6ης Απριλίου 2016.

Η Πρόεδρος του Β΄ Τμήματος

Η Γραμματέας